Mam dość !!!

Jak to jest ze kiedy wszystko zaczyna nabierać kolorów, wydaje się ze teraz będzie już tylko lepiej, wychodzimy na prostą i zaczyna pojawiać się zalążek uśmiechu na twarzy ktoś strzela nam w oba kolana i wyrywa serce? Mówią, że takie jest życie, że przypomina sinusoidę i raz jest lepiej raz gorzej ale żeby było aż tak źle? Wtedy słyszę "co cie nie zabije to cię wzmocni" i myślę sobie że już niedługo padnę trupem. Podobno nikt nikogo nie może do niczego zmusić... A co w sytuacji kiedy sami się zmuszamy do rzeczy których nie chcemy robić? Co jeśli zmuszamy się do robienia czegoś co sprawia ze nie możemy spać w nocy, śnią się nam koszmary i wstajemy każdego ranka z bólem głowy i brzucha? Co jeśli zmuszamy się do robienia czegoś co wywołuje u nas wybuchy agresji i całe napięcie spowodowane codziennym stresem wyładowujemy na swoich bliskich i jesteśmy dla nich nie do zniesienia? Co jeśli ktoś daje nam do zrozumienia, że jesteśmy do niczego i wbrew sobie zaczynamy w to wierzyć? Takich pytań mogłabym zadać tu jeszcze wiele. Ale o co chodzi? Chodzi o to ze moja psychika jest zbyt słaba aby codziennie odpierać ataki ze strony korporacyjnych turbo-szczurów. Czuje ze wypaliłam się i za bardzo wpływa to na moje życie prywatne i ogólne samopoczucie. Moja samoocena sięgnęła dna i zaczyna zakopywać się w mule. I czy znajdzie się ktoś mądry kto powie co robić w tej sytuacji? Zwolnić się = brak środków do życia ( zwłaszcza teraz kiedy badanie goni badanie a każda wizyta u "czarodzieja" od niepłodności kosztuje 150 zł ), zostać = nerwica, wrzody i nie wiadomo co jeszcze... Szukam nowej pracy ale to nie nastąpi z dnia na dzień. Jestem zdołowana i chce mi się wyć...