Tylko spokój może nas uratować...

Źródło: internet

Mamy już 2015 rok... Tak samo jak w ubiegłym roku nie mam zamiaru robić noworocznych postanowień bo i tak mi nic z nich nie wychodzi więc po co się na koniec roku znowu rozczarować? ... Nie warto. Zrobiłam tylko noworoczną listę zakupów rzeczy MUST HAVE do domu i to w zasadzie jedyne co zamierzam na 100% zrealizować. O ciąży i marzeniach o dziecku myślę codziennie i wydaje mi się, że to takie odległe i nieosiągalne dla nas... Dlatego nie planuję ciąży na ten rok, bo już tyle rozczarowań zaliczyłam w tej kwestii że wolałabym pozytywnie się zaskoczyć niż znów rozczarować... Ale to nie oznacza zaprzestania starań... oj nie... Starania będą, leczenie też zapewne będzie - głównie dlatego że M. chce tego chyba bardziej niż ja... Czasami myślę sobie że gdyby nie on to ja już dawno bym się poddała i zostawiłabym to daleko za sobą... Nie wiem czy się tak da...pewnie nie, ale wydaje mi się że można zafiksować się na coś innego z równie dużą siłą. 

Wolnych dni w przeciągu ostatnich dwóch tygodni  było dość dużo, zwłaszcza jeśli ktoś mógł sobie wziąć urlop w tym czasie. Ja niestety do grupy szczęśliwych urlopowiczów nie należę ale bardzo się cieszę czasem spędzonym w rodzinnym domu z Mamą , Babcią... To były cudowne święta okraszone miłością, cudownymi smakami i wspaniałym winem... Nawet wróciliśmy do czasów dzieciństwa i graliśmy z Mamą w świąteczne wieczory w domino, państwa i miasta i inne zapomniane gry tak bardzo lubiane w czasach szkolnych.

Powrót do pracy był trudny tym bardziej, że byliśmy w okrojonym składzie, a pracy z końcem roku (jak to zwykle bywa) przybywało w zastraszającym tempie . Oczywiście nie obyło się bez opierdzielu od szefowej, i myślałam że w tej robocie mnie już nic nie zdziwi a jednak... 

Nie pomogło liczenie do 10, spacer, emocje były tak duże że potrzebowałam je wyrzucić z siebie i poryczałam się jak bóbr... A wszyscy dookoła mówią że potrzeba nam spokoju, że nie możemy się denerwować, że stres jest zabójczy i tak dalej i tak dalej... Ale jak się nie denerwować jak fundujemy sobie stres nawzajem... Ech.... szkoda nawet pisać o tym. Myślę, że nie jest Wam obcy ten temat.

A u nas w domu roznosi się zapach jedzenia po skończonym obiedzie i dolatuje mnie już zapach świeżo parzonej kawy - M. właśnie ją przygotowuje. Na dziś mam w planach jeszcze  poodwiedzać moje ulubione blogi i sprawdzić co u Was bo mam straaaaszne zaległości. A wieczorem do poduszki książka w której się ostatnio zaczytuję ale to już w następnym odcinku ;)