Takie tam...

Czas leci nieubłaganie ... Mam wrażenie że z każdym rokiem coraz szybciej. W poniedziałek miną 3 miesiące odkąd zaczęłam pracę w nowej firmie. 3 miesiące pracy już za mną a wydawałoby się że dopiero wczoraj zaczynałam... Ech...  No ale w tym przypadku nie martwi mnie to że tak szybko zleciało ale to że jeszcze nikt z kierownictwa nie udzielił mi żadnych informacji na temat ewentualnego przedłużenia (lub nie) mojej umowy. Mimo tego że zapytałam - nie uzyskałam odpowiedz. Ale wychodzę z założenia że brak wiadomości to dobra wiadomość i po cichu liczę na to że po okresie próbnym moja umowa zostanie mi przedłużona. Poza tym, gdyby mnie chcieli zwolnić to pewnie by mi wcześniej powiedzieli... a  może by nie powiedzieli... hmm.... ciężko stwierdzić. W każdym razie w lekkim napięciu czekam do poniedziałku i mam nadzieję że będą czekały na mnie dobre wiadomości. 

A dziś spotkałam się z koleżanką, którą poznałam na kursie księgowości pół roku temu. Ona niestety miała mniej szczęścia i cały czas jest bezrobotna. Robi co może, wysyła wszędzie i mimo że jest od czasu do czasu zapraszana na rozmowy rekrutacyjne to niewiele z tego wynika. Na rozmowie się kończy, potem pada zdanie "Oddzwonimy do Pani" i tyle... Na tym koniec. Koleżanka myśli o wyjeździe za granicę do pracy. W sumie nie dziwię się jej bo mi tez takie myśli chodziły po głowie kiedy przez długi czas nie mogłam pracy znaleźć. Trzymam kciuki że teraz w nowym roku znajdzie - może nie wymarzoną ale na początek jakąkolwiek - pracę. 

A ja na poważnie zabrałam się za odchudzanie. Nie ma że boli, nie ma że od jutra, nie ma że ostatni kawałek, nie ma że tylko pół! Odchudzam się i koniec kropka! Za miesiąc chciałabym wejść na wagę i zobaczyć efekty swoich starań. Trzymajcie proszę kciuki bo wiem z doświadczenia po wielu nieudanych próbach zrzucenia kilku(nastu) kilogramów że wsparcie i motywacja ze strony bliskich jest bardzo ważne.

Źródło: internet