Pudło!

Dziś miałam "przyjemność' odbyć kolejną rozmowę kwalifikacyjną w sprawie  pracy ... Przyjemność wątpliwa gdyż praca z pozoru fajna okazała się pułapką. Na wstępie zaskoczyło mnie to że jakieś 3 dni temu wysłałam swoją aplikację i już wczoraj przemiła pani zadzwoniła i śpiewającym głosem zaprosiła mnie na rozmowę. Zdziwienie było wielkie bo takie tempo nie zdarza się często, ale jeszcze większe niż zdziwienie było rozczarowanie kiedy dziś podczas tego spotkania dowiedziałam się na czym tak na prawdę miała by polegać moja praca... Ja wyobrażałam sobie ją raczej jako biurową, ze swoim biurkiem i stojącym na nim telefonem a tu niespodzianka. Okazuje się że posada doradcy ubezpieczeniowego to nic innego jak konieczność posiadania swojego samochodu, telefonu z dużą ilością darmowych minut, ogromnej liczby znajomych z których stworzymy sobie swoją własną bazę klientów i  - na koniec najlepsze - założenia własnej działalności gospodarczej! No a jeśli o zarobki chodzi to w ogóle porażka bo nie ma stałej pensji tylko wszystko jest zależne od wielkości sprzedaży. Przy takiej pracy, jeśli ktoś nie ma gadanego to można nie wydolić i psychicznie nie wytrzymać! Poza tym usłyszałam że jest kilku stopniowy proces rekrutacji i w zasadzie nie wiadomo czy się spodobam dyrektorowi no ale mogę próbować... Po drodze jeszcze testy osobowości, kompetencyjne i inne takie cuda... Z każdym słowem przemiłej pani z kadr coraz niżej opadała mi szczęka... A kiedy zatrzymała się na podłodze okazało się że to już koniec rozmowy (w zasadzie wyglądało to bardziej jak spotkanie informacyjne na którym ja zostałam informowana o tym co mnie czeka jeśli się zdecyduję) i mam czas do jutra na zastanowienie się i odpowiedź czy wchodzę w to czy nie. Mam się spodziewać telefonu rano. Po tym wszystkim byłam lekko oszołomiona więc grzecznie podziękowałam, pożegnałam się  i wyszłam. A jutro przez telefon powiem NIE. Cóż, znam siebie i wiem że nie dla mnie taka robota. Wolę być zdrowa niż znerwicowana. Szukam dalej...

Źródło: internet